„A ja jeźli będę podwyższony od ziemi, pociągnę wszystkich do siebie” (Jana 12:32)
Nadzieja życia wiecznego dla wszystkich
Wielu mniema, iż głosi „zupełną ewangelię”, ale zwykle brakuje w niej pewnych bardzo istotnych i pocieszających serce części zupełnej, „chwalebnej Ewangelii” Boga i Chrystusa (1 Tym. 1:11; 2 Kor. 4:4). Słowo ewangelia znaczy „wesoła nowina”, „wieść dobra”, „dobre posłanie”. Wszyscy potrzebują chwalebnej biblijnej „wieści dobrej”. W skróconej formie Ewangelia głoszona jest już od czasów Abrahama (od ponad 2000 lat p.n.e.) – Biblia mówi, iż Bóg „[…] przedtem opowiedział [wesołą nowinę – porównaj z Biblią Tysiąclecia] Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody” (Gal. 3:8; 1 Moj. 12:3; Żyd. 6:13-18). Bóg rozszerzył tę wielką obietnicę Ewangelii Abrahamowej w 1 Moj. 22:16-18 mówiąc: „Przez siebie samego przysiągłem […] błogosławiąc błogosławić ci będę, a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich. I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi”.
Nasienie Abrahama nie obejmuje tylko jego potomków cielesnych, lecz szczególnie wszystkich chrześcijan, którzy posiadają silną wiarę w Boga, taką jaką miał Abraham (Rzym. 4; Żyd. 11:8-19; Jak. 2:23). Biblia mówi, iż głównym nasieniem Abrahama „jest Chrystus”, a „jeźliście wy Chrystusowi [Jego prawdziwi naśladowcy], tedyście nasieniem Abrahamowem, a według obietnicy dziedzicami” (Gal. 3:16,29; Dz. Ap. 3:25,26; Efez. 2:11-15; 3:6). Ta chwalebna obietnica Ewangelii dowodzi, iż będą dwa rodzaje nasienia: jedno, by żyć w niebie – „jako gwiazdy niebieskie” – i drugie, by żyć na ziemi – „jako piasek, który jest na brzegu morskim” – oraz że będą „nowe niebiosa i nowa ziemia [Królestwo Boże na ziemi – Mat. 6:10] […] w których sprawiedliwość mieszka” (Iz. 65:17; 2 Piotra 3:13) i w których szczególnie niebieskie nasienie wielce błogosławić będzie wszystkie narody ziemi (Dz. Ap. 15:14-17; Rzym. 11:28-31).
Bóg przejawia swoją wielką miłość do ludzkości w tym, iż „gdyśmy jeszcze byli grzesznymi, Chrystus za nas umarł”, „za niepobożne”; że w ten sposób Jezus „dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego”, stał się „ubłaganiem [zadośćuczynieniem] za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata” (Rzym. 5:6-11; 1 Tym. 2:3-6; 4:10; 1 Jana 2:2). Zatem Jezus jest „drogą, i prawdą, i żywotem” i że tylko przez wiarę w Jezusa można przyjść do Boga (Jana 3:14-17,36; 14:6; 10:9; Dz. Ap. 4:12; 16:31; 1 Jana 5:10-12).
Aby stać się nasieniem Abrahama, wszyscy muszą wierzyć w istnienie Boga i nagrody, żałować za grzechy i wierzyć w Jezusa jako tego, którego Bóg posłał na świat, by stał się Zbawicielem wyzwalającym nas od grzechów (Żyd. 11:6; Mat. 1:21; Dz. Ap. 17:30,31; 20:21; 26:20) – i że tylko w ten sposób można mieć pełny „pokój z Bogiem” oraz „przystęp […] wiarą [przez wyrzeczenie się własnej woli i przyjęcie woli Bożej jako własnej, to znaczy przez poświęcenie, oddanie się] ku tej łasce [Bożej], w której stoimy” (Przyp. 23:26; Rzym. 5:1,2; 12:1).
Wszyscy prawdziwi wierzący wieku Ewangelii, którzy otrzymują błogosławieństwa określone w Żyd. 6:4,5, są na próbie otrzymania życia wiecznego w niebie lub wiecznej śmierci – drugiej śmierci (1 Jana 5:16; 2 Piotra 2:1,12,20-22; Obj. 20:13,14; 21:8), nie mając przyszłej sposobności uzyskania życia wiecznego. Przeważająca część rodzaju ludzkiego, niewybrani, nie słyszy (lub słyszy mało) o wspaniałym posłannictwie Ewangelii Boskiej miłości w Chrystusie, ani nie doznaje błogosławieństw wymienionych w Żyd. 6:4,5, a więc nie jest w tym życiu na próbie otrzymania wiecznego życia lub wiecznej śmierci (Judy 1:12). Bóg „chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni [od potępienia grzechu Adamowego], i ku [dokładnej] znajomości prawdy przyszli”, by poznać Go (Iz. 11:9; 40:5; Jer. 31:34; Abak. 2:14; 1 Tym. 2:4-6; 4:10).
Dniem sądu dla wybranych jest wiek Ewangelii, ale dla niewybranych Bóg „postanowił [tysiącletni] dzień, w którym [przez Chrystusa] będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości” w „czasie naprawienia wszystkich rzeczy” (1 Piotra 4:17; Dz. Ap. 3:19-21; 17:31; 2 Piotra 3:7,8; Iz. 25:6-9; 26:9;35). W tym wielkim tysiącletnim dniu sądu, kiedy Chrystus całkowicie będzie wywyższony, pociągnie ku sobie wszystkich ludzi i wszyscy, którzy w tym życiu nie mieli pełnej sposobności zbawienia, otrzymają ją po powstaniu z umarłych. Sąd zawiera pouczenie, próbę, naprawę i ostatecznie decyzję: życie wieczne na ziemi albo wieczne odcięcie w śmierci (Mat. 25:31-46).
Zatem prawdziwa, chwalebna i zupełna ewangelia Boża daje jedną, pełną sposobność zbawienia dla wszystkich przez wiarę w Chrystusa, podczas gdy to, co niektórzy nazywają „zupełną ewangelią”, jest w rzeczywistości bardzo ograniczone, zbawiające zaledwie znikomą liczbę ludzi.
