„A Bóg pokoju zetrze Szatana pod nogi wasze w rychle”.
Rzym. 16:20
Bóg stworzył Lucyfera (które to imię oznacza „nosiciel światła”) jako doskonałego anioła, lecz on zbuntował się (Iz. 14:12-20; Ezech. 28:12-19) i w ten sposób stał się Szatanem (przeciwnikiem), nieprzyjacielem Boga. Szatan jest osobą – nie złą zasadą – gdyż Biblia mówi o nim, że „nie pozostał on w prawdzie”, „mówił do Boga”, „rozumował” itd. (Jana 8:44; Ijoba 1:1-22; 2:1-13; 2 Kor. 2:11; 11:14,15).
Bóg stworzył Adama doskonałym i powiedział mu, że jeśli będzie nieposłusznym, na pewno umrze, lecz Szatan swym pierwszym kłamstwem: „Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie” uzyskał panowanie nad rodzajem ludzkim (1 Moj. 2:17; 3:4; Ezech. 18:4,20; Rzym. 5:12; 6:23). Wówczas Bóg skazał Adama na śmierć, mówiąc „w proch się obrócisz”, lecz powiedział także, że nasienie niewiasty potrze głowę Szatana (1 Moj. 3:14-19).
Począwszy od Kaina i Abla Szatan starał się zniszczyć, usidlić nasienie niewiasty. Przed potopem Szatan skłonił niektórych aniołów, by materializowali się i żenili z kobietami, tworząc w ten sposób mieszańców i wprowadzając wielkie zło (1 Moj. 6:1-7; Judy 1:6,7). Bóg zniszczył potopem „pierwszy świat” (po grecku kosmos, porządek społeczny) – nie ziemię (Kaz. 1:4) – wybawiając tylko Noego i jego rodzinę (2 Piotra 2:4,5). Przy pomocy swych upadłych aniołów Szatan wkrótce zniewolił przez Nemroda potomków Noego, dał początek różnym fałszywym religiom itp. i w ten sposób przez uzurpację stał się „bogiem” [mocarzem] świata tego [teraźniejszego złego] (1 Moj. 10; 2 Kor. 4:4; Gal. 1:4; Jana 12:31; 14:30).
Bóg obiecał sprawiedliwemu Abrahamowi, iż w nim i jego nasieniu błogosławione będą wszystkie narody (1 Moj. 12:1-3; 17:19,21; 22:15-18; 26:4; 28:14). Wskutek tego Szatan przypuścił szczególne ataki na Izaaka, Ezawa (sprawiając, że sprzedał on swoje pierworodztwo), Jakuba, Józefa, Mojżesza, Izraelitów, Saula, Dawida, Salomona, jego potomków, proroków itd. (Łuk. 11:47-51).
Bóg w końcu posłał Syna swego jednorodzonego, obiecane nasienie, by złożył swoje życie na okup, tak że wszyscy otrzymają jedną, pełną i indywidualną próbę w celu uzyskania życia wiecznego (Gal. 3:8,16; Mat. 20:28; 1 Tym. 4:10; 1 Jana 2:2). Szatan próbował usidlić oraz zniszczyć Jezusa i w końcu doprowadził do Jego ukrzyżowania (Mat. 4:1-11; 8:24; Łuk. 4:29; 22:3-6,47,48; 23:33,34). Bóg jednak zgodnie ze Swoim planem wzbudził Jezusa z martwych i wywyższył Go do Boskiej natury (Dz. Ap. 5:30,31; Filip. 2:9-22).
Nie mogąc atakować samego Jezusa, Szatan starał się zniszczyć Kościół, Jego Ciało, gdyż on także jest częścią nasienia Abrahamowego mającego błogosławić ludzkość (Rzym. 12:5; 4:13-16; Efez. 1:18-23; Gal. 3:7-9,29). Pomimo prześladowań ze strony Szatana, Bóg rozwinął i pomnożył Kościół pierwotny (Dz. Ap. 2:41; 5:14).
Nie mogąc zniszczyć Kościoła prześladowaniami, Szatan wypaczył go przy pomocy fałszywych doktryn i złych praktyk (Mat. 13:24-28; 2 Tes. 2:3-10; 1 Jana 4:3), tak że prawdziwy Kościół z powodu wielkiej ilości kąkolu, imitacji chrześcijan, stał się prawie nierozpoznawalny. Bóg dotrzymał obietnicy, iż nigdy nie opuści swego wiernego ludu, tak więc pośród wszystkich błędów Szatana i „zaćmienia” narodów, przez takich wiernych sług jak Marsyliusz z Padwy, Wycliff, Hus, Savonarola, Luter, Zwingli, Cranmer, Wesley i innych udzielił swym prawdziwym świętym „małej pomocy” (Żyd. 13:5,6; Mat. 28:20; Iz. 60:2; Dan. 11:34; Mich. 5:5).
Szatan panował nad chrześcijaństwem przy pomocy „uwiązanej na łańcuchu Biblii”, ignorancji, przesądów, pogańskich filozofii i różnych błędów, szczególnie Boskiego prawa królów, kleru i arystokracji – używanych by podtrzymać swoje pierwsze kłamstwo (1 Moj. 3:4) o świadomości umarłych, wrodzonej nieśmiertelności ludzkiej duszy i bluźnierczą doktrynę o wiecznych mękach, literalnie stosując symboliczne wersety biblijne i przypowieści oraz myląc w celu zwiedzenia hades z gehenną.
Od roku 1799, w „czasie zamierzonym” (czasie końca), Bóg wielce rozmnożył wiedzę (Dan. 12:4; Nah. 2:3,4). Wraz z rozwianiem się starych błędów Szatana on i jego demony („duchy zwodzące”) wynaleźli nowe „nauki diabelskie” (1 Tym. 4:1): ewolucję, teozofię, Christian Science, New Age, mormonizm, naukę Różokrzyżowców, uniwersalizm, scjentologię, itp. Mnożą „znaki i cuda” (2 Tes. 2:9) – czary, czarną magię, wróżbiarstwo, rzekome rozmowy z umarłymi, satanizm, jasnowidztwo, stoliki pukające, czytanie z kryształowych kul i fusów herbaty, pisanie duchów, hipnotyzm, postrzeganie pozazmysłowe, astrologię, stukanie duchów, horoskopy, karty do tarota, deski ouija, „latające talerze” itd. Bóg zabrania swemu ludowi jakiegokolwiek kontaktu z takimi mediami (2 Moj. 22:18; 3 Moj. 19:26,31; 20:6,27; 5 Moj. 18:9-14; 1 Kron. 10:13,14; 2 Król 21:6; 2 Kron. 33:6; Iz. 8:19,20; 19:3,4; Jer. 29:8,9; Zach. 10:2; Gal. 5:19-21; Obj. 21:8; 22:15).
Szatan z desperacją zauważa, że Bóg zwycięża przez Chrystusa w obalaniu błędów prawdą, używając czasu ucisku (wojny światowej, rewolucji i anarchii) do związania go i zniszczenia jego królestwa, co jest wstępem do ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi (Obj. 19:11-21; 11:15-18; 20:1-4; 1 Król. 19:11,12; Ps. 46:9-12; 76:9,11; Dan. 12:1; Mat. 24:21,22; 12:29; 6:10; Mich. 4:1-1).
Bóg „[…] zetrze Szatana pod nogi wasze [wybranego Nasienia] w rychle”, ponieważ „[…] chce, aby wszyscy ludzie [łącznie z niewybranymi – 1 Tym. 4:10; Żyd. 2:9; 1 Jana 2:2] byli zbawieni [z potępienia Adamowego], i ku [dokładnej] znajomości prawdy przyszli” (Rzym. 16:20; 1 Tym. 2:4-6; 4 Moj. 14:21; Iz. 11:9). W „nowej ziemi [porządku społecznym]” rodzaj ludzki przejdzie sąd (próbę do życia) w miarę jak będzie postępować „Drogą Świętą” do ludzkiej doskonałości (Dz. Ap. 17:31; 2 Piotra 3:7-13; Iz. 35:1-10; 65:17-25; Obj. 21:1-5; 22:17).
Gdy Szatan zostanie rozwiązany dla ostatecznego wypróbowania rodzaju ludzkiego, wkrótce zdobędzie rzesze naśladowców, lecz Bóg unicestwi go wraz ze wszystkimi niepobożnymi (Obj. 20:3,7-10; 21:8; Ps. 37:9-11,38; 145:20; Iz. 43:17; Żyd. 2:14). W ten sposób Bóg okaże się w tej walce zwycięzcą, gdyż Szatana więcej nie będzie, „wszelka nieprawość zatka usta swe”, a wszystkie stworzenia wiecznie będą chwalić Boga i Chrystusa (Ezech. 28:19; Ps. 107:42; Obj. 5:12,13).
