Ogół ludzi oczekuje trwałego i powszechnego pokoju między narodami, lecz zawsze okazuje się on bardzo trudny do osiągnięcia. Wielu z lękiem i trwogą obserwuje ciągłe gromadzenie wielkich zapasów śmiercionośnej broni, szczególnie pocisków nuklearnych i neutronowych oraz innych bomb mogących zniszczyć całą ludzkość. To gromadzenie broni jest wypełnieniem proroctwa biblijnego: „ogłoście wojnę […] przekujcie lemiesze wasze na miecze, a kosy wasze na oszczepy; kto słaby, niech rzecze: Mocnym ja” (Joela 3:9,10).
Od pewnego czasu na całym świecie dość powszechnym jest dążenie do ograniczenia produkcji i zapasów broni nuklearnej i innej, lecz zwalczające się kraje obawiają się, że nie będzie możliwe dokładne sprawdzenie wzajemnych arsenałów i że niektóre kraje będą potajemnie nadal produkować broń. Chociaż negocjacje między potęgami światowymi mogą doprowadzić do pewnego zmniejszenia produkcji i zapasów broni nuklearnej i innych śmiercionośnych broni, to jednak takie negocjacje rozbrojeniowe na pewno nie doprowadzą do pożądanego celu – prawdziwego i trwałego pokoju między narodami.
Obecny porządek na ziemi, choć jest w nim i dobro, jest przez Biblię określony jako „teraźniejszy wiek zły”, a szatan nazwany jest „bogiem świata tego” (Gal. 1:4; Jana 14:30; 2 Kor. 4:4). Bóg nie jest bezsilny wobec szatana i jego złego panowania, lecz dozwolił zło, aby osiągnąć swoje cele, ucząc wszystkich, także lud Boży, wielu cennych lekcji. Dozwolone przez Boga zło już prawie wykonało zamierzone przez Niego cele, nadszedł więc czas, by zniszczyć złe imperium szatana.
Od roku 1914 Bóg zapoczątkował największy Czas Ucisku, „jakiego dotąd nie było” (Dan. 12:1), a nim dobiegnie on końca, złe panowanie Szatana skończy się. Prorok Eliasz, reprezentujący prawdziwy Kościół Boży, miał wizję wielkiego, niszczącego wiatru, trzęsienia ziemi i ognia, co reprezentowało Kościół Boży widzący wielką wojnę, rewolucję i anarchię niszczące imperium szatana i upokarzające rodzaj ludzki, który w ten sposób usłucha „cichego i wolnego głosu” Boga obwieszczającego prawdziwy pokój (1 Król. 19:11,12).
Spoglądając wstecz po Czasie Ucisku, Eliasz mówi proroczo: „Pójdźcie, oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił spustoszenie na ziemi; który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi, łuk kruszy, i oręże łamie, a wozy ogniem pali, Mówiąc: Uspokójcie się, a wiedzcie, żem Ja Bóg; będę wywyższony między narodami, a będę wywyższony na ziemi” (Ps. 46:10-12). Od 1914 roku miały miejsce dwie fazy wojny światowej, wiele rewolucji i anarchia, a jeszcze więcej ich będzie w tym powszechnym Czasie Ucisku. Gdyby Bóg nie kontrolował rozwoju sytuacji, zginęliby wszyscy ludzie, lecz On zachowa część z nich dzięki interwencji Jezusa i Jego Kościoła (Mat. 24:21,22; Sof. 2:3; 3:8,9).
„Teraźniejszy zły wiek” z jego fałszywymi systemami religijnymi („niebiosa”) i porządkiem społecznym („ziemia”) ma być całkowicie zburzony w niszczącym ucisku („ogień”) w tym „dniu Pana”, i zastąpiony przez nowy system religijny Jezusa i Jego Kościoła („nowe niebiosa”) i ich nowy porządek społeczny na ziemi („nowa ziemia”, „w których sprawiedliwość mieszka” – 2 Piotra 3:7-13; Iz. 25:6-9; 35:1-10; 65:17-25; Dan. 2:1-49). Ten sam Czas Ucisku opisany jest u Żyd. 12:26-28 jako trzęsienie ziemi, które gwałtownie wstrząśnie niebiosami i ziemią, tak że wszystkie rzeczy nie oparte na prawdzie i sprawiedliwości rozlecą się, a zostaną tylko te oparte na odpowiednich podstawach – rzeczy Królestwa Bożego – i tak nad ziemią zapanuje nowy rząd, „i przyjdą do Pożądanego od wszystkich narodów” – „pragnienie wszystkich narodów się spełni”, według poprawnego tłumaczenia (Agg. 2:7,8; Rzym. 8:19-22).
Jezus, wielki Książę Pokoju, ustanowi na ziemi nowy rząd, do którego przyjdą ludzie wszystkich narodów i pod panowaniem którego „przekują miecze swe na lemiesze […] nie podniesie naród przeciwko narodowi miecza, ani się będzie ćwiczyć do bitwy”. „Ale każdy będzie siedział pod winną macicą swoją, i pod figowym drzewem swoim, a nie będzie nikt, co by ich przestraszył” (Iz. 2:2-4; 9:6,7; Ps. 22:27-29; 72:1-20; 86:9; Mich. 4:1-4). To będzie ten prawdziwy, trwały, od dawna wyglądany, powszechny pokój! Ostatecznie Jezus zaprowadzi pokój wśród wszystkich narodów świata, a oprócz tego przyniesie pokój każdemu, kto pokłada swą ufność w Bogu i w Nim.
Jeśli ktoś chce podobać się Bogu, najpierw „wierzyć musi, że jest Bóg, a że nagrodę daje tym, którzy go szukają” (Żyd. 11:6). Wszyscy musimy uznać, iż jesteśmy grzesznikami z potępionej na śmierć rasy Adamowej; musimy żałować za nasze grzechy oraz przyjąć Jezusa jako swojego osobistego Zbawiciela, przez co uzyskamy przebaczenie grzechów i dostąpimy usprawiedliwienia z wiary (Dz. Ap. 20:21); „Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem [i społeczność z Nim – 1 Jana 1:3-7] przez Pana naszego Jezusa Chrystusa; Przez któregośmy też przystęp otrzymali wiarą ku tej łasce, w której stoimy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej” (Rzym. 5:1,2).
Jeśli poświęcimy, czyli oddamy swoje życie Bogu (Przyp. 23:26; Mat. 16:24; Rzym. 12:1), dostąpimy pokoju serca i umysłu, głębszego i pełniejszego pokoju, „pokoju Bożego, który przewyższa wszelki [ludzki] rozum, [który] będzie strzegł serc naszych i myśli naszych w Chrystusie Jezusie”, chroniąc nas od lęku w zatrwożonym świecie (Ps. 119:165; Iz. 26:3,4; Jana 14:27; Filip. 4:6,7; Kol. 3:15).
Jeśli nie zaznaczono inaczej, wszystkie cytaty pochodzą z Biblii Gdańskiej
(wyd. Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne).
